Ekologija

Zaštita životinjskog krzna

Životinjsko krzno

 Nošenje krzna bilo nam je nužno za preživljavanje u vreme kamenog doba.  ta vremena davno su iza nas te smo od tada  napredovali kao civilizacija. To ipak ne sprečava određene pojedince da i dalje nose krzno kao sredstvo modnog izražaja.

- Svake godine preko 75 miliona životinja pati i umire zbog trgovine krznom. Najveći broj životinja uzgaja se na farmama krzna, gde ih, nakon života provedenog u malenim prljavim kavezima, ubijaju gušenjem plinom, elektricitetom, davljenjem, trovanjem, lomljenjem vratova ili pak guranjem usijanih  šipki u njihove anuse. Životinje uhvaćene zamkama u prirodi smrzavaju se na hladnoći ili skapavaju od vrućine, bespomoćne pred napadima grabežljivaca. One koje prežive lovci gaze, dave, utapaju ili istuku kako bi izbjegli zamrljati krvlju njihovo krzno.

- Od uzgajivača, odnosno dobavljača pa do krajnjeg kupca, svi jednako snose odgovornost za patnju i ubijanje životinja. Dok postoji potražnja za krznenim odevnim predmetima ne može se očekivati prestanak proizvodnje krzna. Stoga je od velike važnosti da svaki pojedinac bude svestan kako nenošenjem krzna može aktivno pridoneti zaustavljanju zastarele i necivilizirane prakse iskorištavanja životinja zbog njihova krzna.

Tome u prilog ide i zakonska zabrana uzajanja životinja za krzno u Hrvatskoj, koja je stupila na snagu 1. Septembra 2007. godine uz prelazno razdoblje od deset
godina, a što je podržalo 73,7 posto građana.

- Danas obilujemo kvalitetnim, ekološki i ekonomski znatno prihvatljivijim materijalima koji nisu od životinjske kože i krzna. Ubijanje životinja zbog odijevanja i luksuza sramotno je i nema opravdanja. Moderni možemo biti samo ako smo humani i saosećajni, a u krznu ubijene životinje nema ničega osim patnje i smrti. Sve više uglednih srpskih i svetskih modnih dizajnera odbacuje krzno iz svojih kolekcija, potaknuti svešću da životinjsko krzno ne pripada modi 21. veka.




Veštačko krzno

Veštačko krzno se nepravi od prave životinjske kože već od tkanina koje liče na krzno. Kao takvo ono ne traži ubijanje životinja i samim ti ono je mnogo bolje od pravog životinjskog krzna.


Zaštita životne sredine

Zaštita prirode je očuvanje i pažljivo korišćenje prirodnih rerursa (bogatstva) 


Zemlje, kao što su životinje, biljke i fosilna goriva.


Zaštitari pokušavaju da nađu ravnotežu izmedju potreba čovečanstva i brige o 


okolini. Danas na planeti živi preko 6 milijardi ljudi i svima je potrebna zemlja 


na kojoj će živeti, hrana koju će jesti i gorivo za proizvodnju energije. Bez 


odgovarajuće brige staništa mogu biti uništena, resursi iskorišćeni, a Zemlja 


oštećena.


Globalna svest



Neki problemi zaštite su lokalni, kao što je obaranje starog stabla hrasta radi 


probijanja trase za novi put. Drugi kao što je reciklaža, štednja energije i 


spasavanje životinjskih vrsta od isčezavanja, briga su čitavog sveta. Godine 


1992. sastali su se vodeći stručnjaci sveta u Brazilu da sačine prvi globalni 


akcioni plan za spasavanje planete. Jedan od predstavljenih planova, koji 


treba da podstakne ljude da prestanu uništavati staništa, sečom drveća i 


isušivanjem močvara-je ideja "dugovanja za prirodom". To znači da se 


siromašnijim zemljma otpisuju neki od njihovih međunarodnih dugova, a one 


u zamenu za to izdvajaju područja za zaštitu.

Suočavanje s iščezavanjem



Čak 100 retkih biljaka i životinja nestaje s lica zemlje svaki dan - mnogo više 


no što je izumrlo dinosaurusa pre 65 miliona godina. Tigar, nosorog, azijski 


snežni leopard, pa čak i neke vrste insekata, u opasnosti su da zauvek n
estanu. Poslednjih nekoliko stotina planinskih gorila žive uz granicu Ruande, 


Ugande i Zaira, u Africi. Njihov dom, tropske vlažne šume uništavani su radi 


dobijanja drveta i poljoprivrednog zemljišta, a gorile su lovili gladni meštani.

Prirodne rezerve

Najbolji način da se zaštite divlje biljke i životinje je očuvanje celog staništa u okviru nacionalnog parka. Zoološki vrtovi takođe mogu pomoći razmnožavanju retkih životinja, kao što je džinovski panda.

Reciklaža


Uvod

Problem današnjice pored sve veće zagađenosti vazduha, vode i zemljišta je ogroman porast količine otpadnog materijala. Supstance koje su delimično ili potpuno neupotrebljive - otpad, nastaju u svakom području ljudske delatnosti. Sa sve većim brojem stanovnika, porastom industrijske proizvodnje i potrošnje, stvara se sve veća količina otpadnog materijala, koji u ekološkom smislu dovodi do sve veće zagađenosti životne sredine. Heterogeni sastav otpadnog materijala utiče na to da su načini prerade i ponovne upotrebe raznovrsniji i složeniji.


Podela i sastav zagađujućih supstanci

Zagađivačima prirode se smatraju sve one supstance koje štetno deluju na eko-sisteme, narušavajući prirodnu ravnotežu koja postoji u vazduhu, vodi ili u zemljištu.
Posledica sve veće zagađenosti prirode je ugrožavanje životne sredine, odnosno flore i faune. Naselja i gradovi čine poseban izvor zagađujućih supstanci, zbog raznih delatnosti vezanih za život.
Izvori zagađivača mogu biti:
  • energetski izvori
  • saobraćaj
  • industrija
  • domaćinstva
S obzirom na mesto nastanka, otpadni materijal se može podeliti na:
  • otpadni materijal naseljenih mesta
  • industrijski otpad
  • poljoprivredni otpad
  • specijalni otpadni materijal
Otpadni materijal je najčešće čvrstog agregatnog stanja, ali postoje i tečni otpadni materijali i otpad u obliku mulja. Sakupljanje, transport i tretman ovih poslednjih iziskuje specijalne uređaje.
Ekološki uticaj otpadnih materija dolazi do izražaja u svim prirodnim sredinama, pošto se oni i njihovi produkti razgradnje nalaze u stalnom kružnom ciklusu. Naročito veliki uticaj ima i jedinjenja rastvorljiva u vodi i aero-zagađivači koji se prenose u zemljište, vodene tokove i u atmosferu.


Otpadni materijal naseljenih mesta



Otpadni materijal naseljenih mesta po količini zauzima tek treće mesto u nizu zagađivača. Zbog heterogenog sastava reciklaža ovog otpada i eliminacija njegovog štetnog dejstva je veoma složen proces.
Radi suzbijanja štetnog dejstva i korisne upotrebe otpada potrebno je sagledati fizičke, hemijske i biološke karakteristike otpadnog materijala:
  • fizičke osobine, obuhvataju zapreminsku masu, dimenzije, sadržaj vlage i kaloričnu moć otpada,
  • hemijske osobine, obuhvataju sadržaj organskih supstanci, sadržaj pepela, odnos C/N, pH vrednost i sadržaj N, P, K,
  • biološke osobine, ukazuju na mogućnost biološke razgradnje organskih supstanci i na zarazno dejstvo otpadnih materijala.
Otpad naseljenih mesta čini uglavnom otpad stambenih naselja, čija količina i sastav zavisi od životnih standarda, lokalnih običaja i svesti građana.

Industrijski otpad

Industrijskim razvojem sve se više povećava količina industrijskog otpadnog materijala i zagađivača koji mogu da sadrže otrovne, teško razgradive supstance, tečne i muljevite konzistencije.
Uticaj industrijskog otpadnog materijala na životnu sredinu zavisi od vrste njegovih komponenata. Naročito je otrovan "opasni" otpad. To su zagađujuće supstance koje direktno ili preko svojih produkata razgradnje štetno utiču na čovekovo zdravlje i prirodnu okolinu.

Nacionalni Parkovi

Коментари

Постави коментар

Популарни постови